13 Aralık 2011 Salı

O ŞİMDİ ASKER......


Bu gün böyle bir gün.Huzurlu,mutlu,gururlu ama biraz buruk,şükür dolu ama yorgun,karşılaştığı sevgi ve ilgiden memnun, ama biraz şaşkın,anlıyacağın''  biraz negatif, biraz pozatif'' ama totalde huzurlu....Onca zaman nasıl geçti bilmem..Ayni bu günki gibi parlak güneşli bir Şubat öğleden sonrası başlayıp, gecesi mutlu sonla biten ''doğum hikayesinin'' üstünden demek bunca yıl geçmiş......Oğlum büyümüş,okullar bitirmiş,meslek sahibi genç bir mühendis olarak asker olacak.Bu aşamaları sağlıkla geçirmek ve bu günü görmek her ana-babaya kısmet olsun......
        Gerekli hazırlıkları yapmaya ikimizde çok hevesli olmadık,sonuçta '' ayrılık'' var zira.Ama aylar öncesinden karar verilerek askere gitmek istediğini resmi makamlara haber vermiş ve ''karar aldırmıştı'' bir kere.Arada çıkan ''bedelli'' durumu hepimizi çok rahatsız etti.Vatan borcunun parayla olabildiği bir yerde,eşitlik ilkesinden bahsedilebilir mi...Hani '' kanunlar karşısında herkes eşitti''.....Demek şartları uyan ve parası olan daha eşit...Oğlum için yapacak bir şey yoktu.Hem yaşı tutmuyordu şu an için hem de karar aldırmıştı.Neticede  zaman çok çabuk geçti ve beklenen günler geldi.Yumurta kapıya sıkışmadan her şey planlanmalıydı.Önce konuk kabulleri ile ısınma turları başladı.Özellikle daha önce askerlik yapmış arkadaşların ve diğerleri ile yapılan asker vedalaşmaları...Ve de askerde son günlerini geçiren amca oğlu Hasan ' ın tavsiyeleri....Bunların hepsi ,hepimizi '' havaya'' soktu.Sonra lazım olabileceklerin listesi hazırlandı ve alışveriş yapıldı.Bu arada öğrendimki bu bir harcama sektörü olmuş.....Bana ilginç gelenleri, - hırsızlığa karşı-boyna asılan cüzdan,postal kilidi gibi günlük hayatta daha önce kullanmadığımız şeylerdi.Sonra yakın akraba,komşu ziyaretleri ve en son gece en büyük hala kızı Gülşah' ın düzenlediği uğurlama ve görüşme konvoyu.Dede evinden bütün kuzenler arabalara doluştular ve adet üzere kornalara basa basa birlikte zaman geçirecekleri mekana doğru yola çıktılar.Güzel zaman geçirmişler.Yorgun eve döndük,ama hala çanta hazır değildi.Anne,baba ve askerimiz elbirliği ile hazırladık yol çantasını.Bu arada baba -kendi tecrübelerinden yola çıkarak-oğluna son tavsiyelerini ve uyarılarını anlattı.Sabah evdeki kardeşle sarılıp sarmalaştılar vedalaştılar ve yola koyulduk.Herşey gibi hava da çok güzeldi.Aralık l2 ve güneş pırıl pırıl.Saatler sonra altı yedi ay önce okulunu bitirip döndüğü güzel İzmir'e  tekrar dönmüştü.Otagardan okul arkadaşı şimdi de ''devresi'' olan Memo' yu da arabaya aldık.Koyulduk Narlıdere yoluna.Kapıya geldiğimizde oldukça kalabalık vardı.Son olarak resimlerini çektim genç adamların.....Ellerimizi öptüler ikiside biz de onlara sarıldık ve nizamiyeden ilk adımlarını attılar.Ve evraklarını verecekleri kuyruğun ucuna gidip beklemeye başladılar.Biz onları telörgülerin arkasından bir müddet seyrettik eşimle.Sonra,Allaha ve yetkililere emanet edip dönüşe geçtik.Hiç konuşmak canım istemedi,ama gene de herşey çok güzeldi.Şimdi gün sayıyoruz,bu gün birrrrrrrrrrrrrrr....

4 yorum:

  1. Allah hayırlısıyla vatan borcunu ödeyip kavuşmayı nasip etsin, tüm asker ailelerine de inşallah.
    Benim abimde Narlıdere'de acemilik yapmıştı, anlattığına göre de çok rahat bir askerlik dönemi geçirmişti, İnşallah sizin ki de su gibi akıp geçer.

    YanıtlaSil
  2. Merhaba ay-ser,güzel dileklerin için teşekkürler.Umarım dediğin gibi '' su gibi akıp,geçsin'' Sevgiler.

    YanıtlaSil
  3. Selam Gülçin, ne hoş ve duygulu bir yazı olmuş.
    Allah kavuştursun kardeşim. Sevgiler.

    YanıtlaSil
  4. Teşekkür ederim Vildancım,amin .Yeni yılın kutlu olsun.Sevgiler.

    YanıtlaSil