O ŞİMDİ ''YEMİNLİ'' ASKER.....

 29 Aralık tarihinde askerimizin yemin töreni vardı.Sabah erken orda olmalıymışız.Onun için bir gece önceden yola çıktık.Kış şartlarına hazırlıklıydık ama sisi  unutmuştuk....Sipil Dağlarında yolu kaybettik adeta..Yönsüz,bulutların üstünde gider gibiydik.Neyse sağsağlim vardık Narlıdereye.Kimlik kontrol falan girdik nizamiyeden içeriye.İlgililer misafir ağırlar gibi hazırlanmışlardı.Güzel bir tören alanı,karşımızda bayraklarla kaplı masalarda silahlar duruyor.Derken uzaklardan dumanların içinden bölükler halinde mehmetçikler görülmeye başladı top atışları arasında.....Bu dönem Narlıdere İstikham Okulu çok kalabalıkolmuş.Karşımızda genç enerjileri ile zımba gibi ordu.....Komutanın emriyle bayrak kaplı ,üstünde silah olan masaların başına geldiler.Sağ elleri silahların üstünde,sol elleri yanındaki arkadaşının belinde.....Birlikte oluşturdukları gücün farkında olarak...Her zaman ve her yerde Atatürk İlke ve İnkılaplarına bağlı olacaklarına,ordu kurallarına uyacaklarına  v.b. namus ve şerefleri üzerine yemin etti gençadamlar.Anlatması zor,yaşamak gerekir.Her anne babaya nasip olmalı o duyguyu yaşamak...Şu an yazarken bile içim titriyor.Arkadaşlarım söylemişlerdi.Kendi  mehmedini orda seçmek imkansız Ama gönül evladı orda görmek istiyor..Bir komutla bütün bölükler resmi geçit pozisyonunda yürüyüşe geçti.Fırsat bu fırsat...Hemen oturduğum yerden usulca kalkıp aşağı yürüyüş alanına indim.Benim arkamdan diğer anne babalarda sökün etti.Gün bizim günümüz ya komutanlar bizim için hazırlamış töreni.Bizi üzecek talimat vermezler diye düşündüm.Öğle de oldu.Şimdi bütüm anne babalar karşıdan gelen evlatların resmini çekme derdinde.Ben nasıl olsa çekemiyeceğimi kabul edip,onu görmeyi tercih ettimmmm ve bir baktım oncaaaaa mehmedin arasından biri bana göz kırpmaz mı.....Aman Allahım, bu benim çeyrek asır önce kucağıma aldığım evlat.O an dünyalar benim oldu.Rahmetli babaannem analık köpekliktir derdi.Evlatla bir an gözgeze gelmek o an için yetmişti.Ellerimiz acıyıncaya kadar alkışladık.Sonra gittiler,sivil kıyafetlei giyip geldiler.Herbirimiz askerimizi yanımıza alıp evlerimize döndük sevinçle.Ta ki pazar öğle saatlerine kadar.Pazar 17.de birliğine katılması gerekiyordu.l3.35 uçağı ile tekrar yola koyuldu.Şimdi tekrar saymaya başlıyoruz.Mayıs ayını ortalarına kadar.Tam olarak bilmiyorum kaç şafak var.....Ama sayılı günlerin biteceğini biliyorum.