Gülizar'ın Oyuncakları: İSTANBUL' DA İSTANBUL' U YAŞAMAK

Bazen hayattan mola almak istiyorum.Her şeyden uzaklaşmak,farklı şeyler yapmak, farklı düşünmek falan …Geçen hafta öyle bir zamandı.Yol arkadaşıma ve bizim gençlere düşüncemi açtım ve isteyenin benimle gelebileceğini söyledim…

İnternette Ayşe ARMAN’ ın bir yazısını okudum.Konusunun uzmanı rehber Saffet Emre TONGUÇ’ la yapılan söyleşi. Konu İstanbul. İSTANBUL’ DA YAŞAMAYIN, İSTANBUL’ U YAŞAYIN diyordu zaten yazının başlığında. Etkilendim. Tam da hayattan mola almak istediğim zamanlara denk gelmişti bu yazıyı okumam.

Yol arkadaşımla çıktık evden, diğer genç elemanla Kadıköy İskelesinde buluştuk.Hava kış mı olsam bahar mı olsam şaşırmış bir vaziyette.Bazen güneş bulutların arasından göz kırpıyor, sonra bir rüzgar iliklerine kadar donuyorsun.

Rehber, İstanbul uzmanı Saffet Emre TONGUÇ’ un önerdiği gibi bir rota çizdim kendimize. Yola çıkmadan önce internetten gideceğimiz yerler hakkında önceden biraz etüt ettim. Nede olsa bizim yanımızda rehber falan olmayacak. Yol bulmak da hiç sorun olmadı ,nevigasyon aletini yürüyüş moduna ayarlayınca her yeri daha önce gitmiş gibi bulduk.

Geziye Fatih Edirnekapı’ daki Kariye’ den başladık. Kariye; şehrin duvarlarının dışında anlamına geliyormuş. Bizans zamanında yapılan bina çok etkileyici. Daracık sokaklardan aşağıya doğru yürüyerek Salma Tomruk Caddesine indik. Orda ahşap bir sinagog binası vardı. Sonra Fethiye Camii, aslında ‘’Pamma Kristos’’ isimli bir kiliseymiş burası. En güzel Bizans eserlerinden biriymiş. Daha sonra yanına bir minare ekleyip cami yapmışlar. Kariye müzesini ve bu kilisenin içini gezemedik. Çünkü Çarşamba günleri karşı tarafın müzeleri kapalıymış. Olsun dışından görmek bile çok etkileyiciydi

Daha sonra Çarşamba semtindeki İsmail Ağa Cemaatinin Nakşibendi Tarikatının etkin olduğu İsmail Ağa Camiini gördük. Kontrastlar şehri İstanbul…

Ordan Yavuz Selim Camii, yanında 1500 yıllık Çukur bostan –eski Bizans sarnıcını gördük .Bu caminin avlusunda Yavuz Selim’ in türbesi, kızları Hatice ve Ayşe Havsa Sultanlar ile şehzadelerin kabirlerini ziyaret edip, görevlerimizi yerine getirdik. Caminin haşmeti Osmanlı’ ya yakışır azamette. Bahçesindeki Haliç Manzarası nefis. Sol tarafta Bizans zamanından kalan camiye çevrilmemiş tek kilise olan Kanlı Kilise var.

Aşağı Fener’ e doğru inince Fener Rum Erkek Lisesi çıktı karşımıza. Şehrin ortasında bir kale gibi bina .Marsilya’ dan gelen kırmızı tuğlalarla inşa edilmiş. Fatih İstanbul’ u fethedince burada yaşayan gayri müslimler Ege ve Akdenize gitmişler. Fatih onlara ‘’ güvencem altındasınız gelin, kültürünüze sahip çıkın ‘’ diye haber gönderince dönüp eğitim için bu binayı inşa etmişler. Şimdi burada İlköğretim Okulu var.

Kıyıya oldukça yakın bir yerde de Fener Rum Ortodoks Patrikhanesi var. Burası Ortodoks Rumlarının Vatikanı sayılırmış. Hristiyanlığın din tartışmalarının önemli kesimini oluşturan Ortodoksluğun merkeziymiş burası. Bahçeden içeri girince sol tarafta ayin salonu varmış ve biz de ayine denk gelmişiz. Nasıl davranılacağını bilemediğimizden usulca izledik sadece. Birbirinden bağımsız koyu kahverengi ahşap görünümlü binalardı gördüklerim. Girişten sağ tarafda diğerlerinden farklı bir binadaki süslü bir kapıdan bir beyefendi çıktı. Ben de arkasından binaya girdim, loş bir ortam.Duvarlarda büyük büyük resimler var. Bir iki resim çekiyordum ki biraz önce kapıdan çıkan beyefendi beni kibarca dışarı davet etti. Meğer o gün orda Amerikan heyeti varmış ve orası VİP kapısıymış…

İnternette o gün Ayşe ARMAN’ I iyiki okumuşum.

O gün İSTANBUL’ U YAŞADIM.

KARİYE MÜZESİ