17 Ocak 2012 Salı

KAR YAĞINCA BEN BÖYLE OLURUM.......







Gecenin bunca geç vakti olmuş,ne gam... Söyleyecek sözüm var,uyku tutmaz yoksa. Yarına kalmasın .Camdan bakınca kar yağışının devam ettiğini gördüm,biraz sevinç ardından gelen hüzünle birlikte. Yukarıdan bakınca karla kaplı ağaç dalları sokak lambalarının ışıkları ile kristal çubuklar gibi duruyorlardı... Ne hatırlıyordum geçmişten acaba ki,çocukça sevincin peşi sıra hemen hüzün dalgaları geliyordu... Acaba,acaba neydi beni etkileyen. Sessizce çalışma masasındaki yerime geçtim, bir taraftan çalışırken bir yandan da düşünmeye başladım. Sonra yazmaya karar verdim... Küçük kızın çok varlıklı olmayan ama sevgi dolu bir ailesi vardı . Bir evi, yiyecek ekmeği, yakacak odunu, onu seven aile bireyleri, ama illaki çok sevdiği babası ...Ama çocuk, kar yağdığında mutlulukla birlikte hep hüzün duyardı. Evi olmayanları, yakacak odunu , yiyecek yemeği olmayanları düşünüp mutsuzlaşırdı. Nasıl bir yüktür bu anlaşılır gibi değil. Baba anlardı durur mu,'' hadi siz kar oynamaya çıkın biraz, belki çabucak eriyiverir'' derdi. Küçük kız bir yaş büyük erkek kardeşiyle alel acele giyinir ve atarlardı kendilerini karlara.....
   Hava kışlamaya başlayınca baba çocuklara kızaklarını hazırlamış olurdu zaten. Ta ki soğuktan elleri morarana kadar oynardı iki kardeş...  En zoru da sıcak eve dönmek... Çünkü sıcak iğne gibi batar o durumda .Baba,dışarı çıkmadan önce çocuklar üşümesin diye ilaç dolabında tuttuğu kanyaktan bir kaşık içirdi. Eve dönünce de çabuk ısınmaları için leğenlere sıcak sular doldurulmuş olurdu. O kıt imkanlarla.... Çocuklar oynamalı ve mutlu olmalıydılar. Baba '' oynamayan tay, at olmaz'' derdi hep .Evet, kışın da, yazın da, güzün de, baharda da hep oynadık biz iki kardeş... Bilmediğimiz oyunları babam , bazılarını annem bazılarını da bize hayat öğretti. Ama acaba '' at'' olabildik mi.. . Babamın istediği gibi şöyle güçlü bir '' arap atı'' olabildik mi....Hüznün kaynağı bu endişe de olabilir,kim bilir.......


2 yorum:

  1. abiyi bilmem ama kız kardeş mükemmel bir insan iyi bir anne eminimki iyi bir eş oldu. hala sevgi dolu hala etrafına mutluluk veren dostlarını asla unutmayan harika bir kişi seni seviyorum gülçin abla:)aysun

    YanıtlaSil
  2. Bu nasıl güzel bir yazı olmuş böyle okurken çok duygulandım. Anılar, geçmiş, gelecek, umutlar olmasa hayat tatsız olurdu. Herşeye rağmen çocukluğunuz güzel geçmiş. Bakın yüreğinizdeki merhametten belli. Aileden gelen birşey bu. Sevgiden sonra her insanın yüreğinde olması gereken duygu merhamet.Sevgiyle kalın...

    YanıtlaSil